شرایط پرداخت نفقه در دوران عقد

نفقه عبارت است از همه نيازهاي متعارف و متناسب با وضعيت زن از قبيل مسکن، البسه، غـذا، اثاث منزل، هزينه‌هاي درماني و بهداشتي و ...

نفقه عبارت است از همه نيازهاي متعارف و متناسب با وضعيت زن از قبيل مسکن، البسه، غـذا، اثاث منزل، هزينه‌هاي درماني و بهداشتي و نيز خادم در صورت عادت يا احتياج به واسطه نقصان يا مرض که شوهر مکلف است همه آنها را متناسب با وضعيت خانوادگي و اجتماعي زن فراهم کرده و در اختيار او قرار دهد.

تنها در ازدواج دايم نفقه زن بر عهده شوهر است اما در نکاح منقطع، شوهر ملزم به پرداخت نفقه نيست؛ مگر اينکه در عقد شرط شده باشد.

 زن هنگامي مي‌تواند نفقه مطالبه کند که از شوهر خود تمکين کرده باشد.

بر اساس ماده ۱۱۰۶ قانون مدنی پرداخت نفقه در شرایط عقد دائم بر عهده مرد قرار می گیرد و بر اساس ماده ۱۱۱۳ قانون مدنی در موارد مربوط به ازدواج موقت نفقه به زن تعلق نمی گیرد مگر اینکه جزء شرایط ضمن عقد نوشته شود یا اینکه طرفین در عقد موقت با هم توافق کنند که زوج به زوجه حقوق پرداخت کند.
به محض این که عقد ازدواج صورت پذیرفت و زوجین زندگی زناشویی خود را آغاز نمودند، شوهر مکلف به پرداخت نفقه است. البته زوجه در صورتی مستحق نفقه است که از همسر خود تمکین نماید.

• ماده ۱۱۰۸قانون مدنی-هرگاه زن بدون مانع مشروع از ادای وظایف زوجیت امتناع کند، مستحق نفقه نخواهد بود.
 
• ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی-زن باید در منزلی که شوهر تعیین می کند سکنی نماید مگر آنکه اختیار تعیین منزل به زن داده شده باشد.
 
• ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی-اگر بودن با شوهر در یک منزل متضمن خوف ضرر بدنی یا مالی یا شرافتی برای زن باشد، زن می تواند مسکن علیحده اختیار کند و در صورت ثبوت مظنه ضرر مزبور، محکمه حکم بازگشت به منزل شوهر نخواهد داد و مادام که زن در بازگشتن به منزل مزبور معذور است نفقه برعهده شوهر خواهد بود.